در دنیای امروز، تغییرات با سرعت بسیار بیشتری نسبت به گذشته در حال وقوع است. تغییرات در ساختار سیاسی و قانونی کشورها و یا مجامع بین‌المللی، تحولات اقتصادی ملی یا بین‌المللی، چالش‌های اجتماعی، پیشرفت‌ها و تغییرات تکنولوژیک و تغییرات جدی زیست‌محیطی، کسب‌وکارها را با چالش‌هایی بیش از پیش مواجه کرده است. بی‌توجهی به این موارد، شرایط رقابتی و مزیت‌های احتمالی سازمان‌ها را دچار مشکل خواهد کرد و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، سرعت پیشرفت آن‌ها را کاهش خواهد داد. آن‌ها برای بقای خود باید متناسب با تغییرات حوزه‌های مختلف عمل کنند. این تغییرات سریع و عدم قطعیت آینده بر تمامی کسب‌وکارها موثر است و در نتیجه، آمادگی آن‌ها برای مواجهه با تغییرات اهمیتی حیاتی خواهد داشت و رمز ماندگاری در دنیای امروز خواهد بود.
معرفی معیاری برای آمادگی
گزارش شاخص آمادگي براي تغييـر سال ۲۰۱۹، که موسسه مشاوره «KPMG» منتشر کرده، به ارزیابی ميزان آمادگی كشورها برای رويارويی با چالش‌های مذكور و ميزان توجه و بهره‌برداری آن‌ها از فرصت‌هـا پرداخته است. سابقه تهيه اين سلسله از گزارش‌ها مربوط به سال ۲۰۱۲ است. اين شاخص به عنوان ابزاری مهم در شناسايی نقاط قوت و ضعف عملكرد برخي از اقتصادها و يـافتن راهكارهـايی بـرای تقويت آمادگی و مقاومت‌پذيری اقتصادهای ملی قابل‌استفاده است. شاخص آمادگي برای تغيير، ميزان توانايی كشورها را در مواجهه با تغييرات گوناگون در سه ركن آمادگی بنگاه، آمـادگی دولت و آمادگی مردم و جامعه مدنی ارزيابی می‌كند و هريك از اركان سه‌گانه شامل ده زيرشاخص اسـت.
در این گزارش، سوئيس رتبه اول را دارد و سومالی، با رتبه ۱۴۰، پایین‌ترین کشور است. كشور ايران در رتبه کلی ۹۳ این لیست قرار دارد و توانایی بنگاه‌های ایران در رتبه ۱۱۲ ارزیابی شده است. در جدول ۱ وضعیت کسب‌وکارهای ایرانی بر مبنای گزارش سال ۲۰۱۹ مشاهده می‌شود. گفتنی است که ده مولفه شاخص آمادگی برای تغییرات شامل بررسی بازارهای كار، تنوع اقتصـادی، بـاز بـودن اقتصـاد، نـوآوری، تحقيق و توسعه، محيط كسب‌وكار، بخش مالی، حمل‌ونقل و زيرساخت، ثبـات بنگـاه، بخـش غيـررسـمی و زيـرساخت تكنولوژی هستند.
عوامل موثر بر ارتقای آمادگی
بی‌تردید فرهنگ سازمانی، حاکم بر هر نوع جهت‌گیری و تغییر در سطح سازمان‌هاست. مفهوم تغییر در پس‌زمینه این عبارت است. ارزیابی آمادگی سازمان برای تغییر شامل میزان تمایل مدیران و کارکنان به تغییر، شناسایی قابلیت‌هایی که تغییر را تسهیل می‌کند و یافتن نقاط ضعف می‌تواند یک نقطه شروع باشد. از طرف دیگر، مدل‌ها و ابزارهای مختلفی برای این موضوع وجود دارد که پرداختن به آن‌ها در حوصله این مطلب نیست. نکته بعدی رصد دائمی محورهای مورد استفاده در تحلیل‌های محیط کلان (PESTLE) و محیط صنعت و همچنین تعیین قابلیت‌ها و منابع مورد نیاز برای پاسخگویی و روبه‌رو شدن با تغییرات است.
به طور کلی، مسائل سیاسی، از جمله تحریم‌های ظالمانه ایالات متحده آمریکا، بر اقتصاد ایران و کسب‌وکارها تاثیرات نامطلوبی داشته است. فارغ از مباحثی مانند فرصت‌های خودکفایی، بومی‌سازی و افزایش توانمندی‌های داخلی که در جای خود دارای ارزش بسیار هستند، مواردی مانند تغییرات شدید و بعضا پیش‌بینی‌ناپذیر نرخ ارز، تحولات سیاسی و تغییر قوانین، روندهای کاری شرکت‌ها را با مشکل مواجه می‌کنند. در کل، شرکت‌های فولادی باید بر مبنای تحولات سیاسی و اقتصادی، سناریوهای خوش‌بینانه، محتمل و بدبینانه داشته باشند تا در صورت وقوع هرکدام از آن‌ها، آمادگی قبلی برای ادامه مسیر و تاب‌آوری را در خود ایجاد کنند. از طرف دیگر، آینده صنعت فولاد، تغییرات نیازهای بازار، تغییرات تکنولوژیک و … باید پایش شود و برنامه‌ریزی لازم برای هم‌راستایی با این تحولات در شرکت‌ها صورت گیرد. نکته پایانی، در نظر گرفتن تغییرات دنیای آینده بر مبنای تحول دیجیتال و انقلاب صنعتی چهارم است.
رویکردهایی برای ارتقای سطح آمادگی
در ایران، به دلیل نبود آمار و ارقام مشخص در زمینه زیرشاخص‌های آمادگی در مقابل تغییرات، شاید شرکت‌ها نتوانند آمار و ارقامی دقیق و مقایسه‌ای ارائه کنند. با این حال، در برداشتی کلی، می‌توان گفت که شرکت فولاد هرمزگان، با استفاده از رویکردهای مناسب، به صورت فعالانه موارد را پیگیری می‌کند و نتایج به‌دست‌آمده موثر بودن این رویکردها را نشان می‌دهند. اما مانند هر موضوع دیگر، شرکت فولاد هرمزگان حدی برای بهبود متصور نیست و همه ساله، با هدف‌گذاری و انجام پروژه‌های بهبود در همه زمینه‌ها، حرکت رو به جلوی خود را ادامه خواهد داد. در شرکت فولاد هرمزگان رویکردهای مختلفی در این زمینه به کار گرفته می‌شود. مدیریت استراتژیک شرکت بر مبنای تحلیل‌های محیط کلان انجام می‌شود که شامل محیط‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، تکنولوژیکی، قانونی و زیست‌محیطی است. رویکردهای دیگری که در این شرکت دنبال می‌شود برنامه‌ریزی سناریو و همچنین مدیریت ریسک‌های کسب‌وکار است. کلیه رویکردها از طریق سازوکار کمیته‌های تحول در سطح شرکت جاری است و برنامه‌ریزی برای بهبود مستمر آن‌ها ادامه دارد.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه