به گزارش اخبارفلزات، هدف اصلی این طرح که از خردادماه سال ۱۳۹۴ با همکاری معاونت مهندسی، پژوهشی و فناوری نفت و بازرسی فنی این شرکت، پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت ایران، پژوهشگاه صنعت نفت و همکاران منطقه لاوان و سکوی بلال آغاز شد، بررسی امکان تزریق‌پذیری نانوسیالات به عنوان یکی از روش‌های نو برای افزایش ضریب بازیافت نفت مخزن نسبت به روش کنونی (تزریق تنها آب) بوده است.
در این طرح پژوهشی طیف وسیعی از نانوساختارها (اکسیدهای فلزی به کربنی و هیبریدی) مطالعه و پایداری نانوساختارها در شرایط شوری، دما و فشار مخزن بررسی شده و دستیابی به دانش فنی پایدارسازی نانوساختارها در شرایط شوری و دماهای بالا از دستاوردهای این طرح بود.
گفتنی است، بررسی نتایج آزمایشگاهی و شبیه‌سازی تزریق نانوسیال منتخب در مقیاس میدانی و تک‌چاهی از نظر فنی و اقتصادی نشان داد افزودن نانوافزایه‌ها به آب تزریقی فعلی به مخزن می‌تواند سبب افزایش قابل توجه ضریب بازیافت مخزن نسبت به آب تزریقی خلیج فارس بدون نانوافزایه‌ها به مخزن شود.
لازم به توضیح است که این طرح در چهار مرحله تعریف شده که مرحله نخست آن شامل سنتز، تهیه فرمولاسیون و طراحی (دانش فنی) استفاده از نانوذرات برای تهیه امولسیون‌های پایدار ازدیاد برداشت در مقیاس آزمایشگاهی، فاز دوم شامل شبیه‌سازی تزریق نانوسیال منتخب به مخزن سورمه میدان بلال، فاز سوم شامل تهیه نانوسیال منتخب در مقیاس نیمه‌صنعتی برای انجام آزمون‌های ازدیاد برداشت برای تزریق به مخزن سورمه میدان بلال و فاز چهارم آن مربوط به اجرا در مقیاس تک چاه در یکی از چاه‌های تزریقی میدان بلال است.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه