ترکیه بدون داشتن معدن مس سالیانه بیست برابر ایران کابل صادر می‌کند

به گزارش اخبارفلزات به نقل از ایراسین، علیرضا کلاهی صمدی عضو اتاق بازرگانی ایران درباره وضعیت مس و سایر فلزات مصرفی در صنعت برق کشور گفت: من با توجه به اینکه یک دوره ای رئیس سندیکای صنعت برق ایران بودم باید بگویم در صنعت برق به طور کلی از مس به صورت عمده، آلومینیوم، فولاد و پلیمر استفاده می شود و ما سرمایه گذاری عمده ای در صنعت برق کرده ایم و یک سری مواد اولیه را در کشور تولید می کنیم که عمدتا با ورودی های ریالی و یارانه ای تولید می شود. از طرفی انرژی و منابع طبیعی جزء مزیت های کشور ما محسوب می شود، اما این همه این مزیت ها فقط در مس و حلقه اول زنجیره خلاصه شده است و بقیه بازیگران این زنجیره از این مزیت منفعتی نمی برند.
کلاهی صمدی در ادامه افزود: شما وقتی وارد صنایع ساخت محور می شوید یک زنجیره تامین پیچیده ای پشت سر آنها قرار می گیرد و به عنوان مثال من در کارخانه خودم در صنعت کابل، ۸۸۰ قلم مواد اولیه دارم. از طرفی به دلیل ضعف رقابت پذیری اقتصاد کشور و مشکلات اقتصادی که عمدتا شامل تامین مالی می شود؛ باعث شده در هر مرحله از این تامین مواد اولیه، هزینه های تولید محصولات پیچیده تر با ارزش افزوده بالاتر افزایش پیدا کند و رقابت پذیری آنها کم شود. نتیجه این می شود که کشوری مثل ترکیه حتی یک معدن مس ندارد، در پتروشیمی هم اندازه ما نیست ولی سالیانه بیست برابر ایران کابل صادر می کند و ایراد کار، خودش را اینجا نشان می دهد.    
عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران به مدیریت منطقی مواد اولیه در کشور پرداخت و گفت: ما باید یک مدیریت منطقی داشته باشیم تا بخش عمده ای از مواد اولیه در کشور باقی بماند و در سیکل زنجیره ارزش قرار بگیرد. زیرا تمرکز بیش از حد در صنایع بالادستی باعث بروز مشکلاتی نظیر نامتوازن شدن تولید ناخالص ملی، بزرگ شدن سهم صنایع شیمی و پتروشیمی، افت تنوع صادرات، افت پیچیدگی محصولات صنعتی ایرانی و… شده است.
وی در خاتمه گفت: در حوزه صادرات و واردات پتروشیمی شما می بینید که متوسط قیمت ۳۰۰ درصد باهم اختلاف دارد! یعنی آنچه وارد می کنیم ۳ برابر بیشتر از آن چیزی است که صادر می کنیم. این نشان دهنده پایین بودن ارزش افزوده در این صنعت است و خروجی آن اقتصادی آسیب پذیر، پایین رفتن نرخ اشتغال و بالا رفتن شدت انرژی اقتصاد ایران می شود، به طوری که ما بالاترین نرخ مصرف انرژی را نسبت به تولید ناخالص ملی در دنیا داریم و این به دلیل تمرکز بیش از حد در صنایع بالادستی است.