به گزارش اخبارفلزات به نقل از ایلنا، تعدادی از کارگران قدیمی معدن زغال سنگ البرز غربی (سنگرود) به نمایندگی از حدود ۲۰ هزار نفر از اهالی شهر و روستاهای همجوار این واحد معدنی، خواستار حل مشکلات و رفعِ موانع راه اندازی این واحد تولیدی برای اشتغال جوانان بیکار منطقه شدند.
یکی از کارگران سابق معدن زغالسنگ سنگرود گفت: بزرگترین واحد معدنی تولید ذغالسنگ استان گیلان در ارتفاعات شهرستان رودبار حدفاصل کیلومتر ۲۰ محور جاده لوشان به جیرنده قرار دارد که سالهاست فعالیت این واحد معدنی که به نام «معدن زغالسنگ سنگرود»شهرت دارد به بهانه غیراقتصادی بودن، متوقف شده است.
او با بیان اینکه تعداد زیادی از کارگران معدن زغالسنگ البرز غربی (سنگرود) قبل و بعد از متوقف شدن فعالیت تولیدی طی چند مرحله تعدیل، بازنشسته و بازخرید شده اند، در ادامه افزود: در نهایت آن زمان (دی ماه ۹۳) از مجموع حدود ۳۷۰ کارگر این واحد معدنی حدود ۷۳ کارگر باقی ماندند که برای پرکردن سوابق بیمه ای برای بازنشستگی شان ۳۲ نفر به معدن «گلرود» مازندران و ۵۱ نفر دیگر به یک کارگاه تولید زغال سنگ در ۳۵ کیلومتری معدن زغال سنگ پرورده طبس که از واحدهای زیرمجموعه سازمان توسعه و نوسازی معادن ایران محسوب می شود، منتقل شدند که هنوز فعالیت شمار زیادی از آنها در این معادن ادامه دارد و بازنشسته نشده اند.
به گفته وی، در این مدت طولانی کارگران بیکار شده با همراهی اهالی روستاهای همجوار برای احیای معدن و بازگشت به محل کارسابق خود؛ بارها به نهادهای مختلف دولتی در استان گیلان و تهران، سازمان توسعه و نوسازی معادن، شرکت تهیه تولید و. . در نهایت به وزارت سمت مراجعه کرده اند اما هنوز به نتیجه ای نرسیده اند.
این کارگر افزود: معدن زغال سنگ البرز غربی دارای انبوهی از بهترین و مرغوب ترین ذغال سنگ ها است اما متاسفانه سالهاست که بدلیل بی توجهی مسئولان وقت از فعالیت باز ایستاده است.
او اضافه کرد: انحلال معدن سنگرود در حالی آن زمان انجام شد که بر اساس نقشه های قدیمی و اسناد مربوط به کارشناسان آن دوره این واحد معدنی ۴۰ تا ۶۰ سال آینده ذغال سنگ قابل استخراج دارد.
در ادامه یکی دیگر از کارگران قدیمی معدن سنگرود در توصیف این واحد معدنی به ایلنا گفت: این معدن تنها نقطه عطف اقتصادی دو منطقه «فاراب» و «خورگام» در شهرستان رودبار گیلان بود و زمانی بالغ بر ۳ هزار و ۵۰۰ کارگر در خانه های سازمانی با همه امکانات رفاهی، تفریحی در این معدن کار می کرده اند اما با خصوصی سازی آن نه تنها تعداد کارگران به مرور به ۳۷۰ کارگر تقلیل یافت بلکه این معدن با همه امکاناتش به بهانه های مختلف غارت شد. در عین حال در جریان حادثه انفجار یکم تیرماه سال ۱۳۷۶ معدن زغال سنگ سنگرود که تعداد ۲۰ کارگر کشته و ۵۰ نفر دیگر دچار سوختگی جدی شدند، مردم منطقه هنوز داغدار این اتفاق تلخ هستند.
او با بیان اینکه از معدن سنگرود هم اکنون چیزی جز یک ساختمان اداری با چند پست نگهبانی باقی نمانده است، در ادامه درباره شرایط زندگی کارگران و اهالی همجوار آن بعد از تعطیلی معدن سنگرود گفت: شرایط کار و زندگی کارگران این معدن بعد از تعطیلی بسیار سخت شد. تعطیلی معدن صدمات جبران ناپذیری را به خانواده های آن ها وارد کرد. تعطیلی معدن و بی پولی کارگران معدن که عمده ساکنان این منطقه بودند، سبب شد بسیاری از کسبه و اصناف، کسب و کار خود را به شهرهای اطراف انتقال دهند. با خالی شدن سکنه روستاها، مدارس هم یک به یک تعطیل شدند و کارگران ناچار مهاجرت اجباری را به نزدیک ترین شهرها در پیش گرفتند.
این کارگر اضافه کرد: اشتغال مردم در سالهای گذشته از طریق سه واحد صنعتی معدن سنگرود، سیمان لوشان و کارخانه آب معدنی داماش تامین می شد اما حالا با تعطیلی این سه واحد صنعتی، زندگی هم در این منطقه در حال از بین رفتن است.
این کارگر البرز غربی با ابراز تاسف از بی توجهی مسئولان به احیای معدن زغالسنگ سنگرود و مشکلات معیشتی که در نتیجه تعطیلی این معدن برای کارگران و اهالی مردم محروم عمارلو ایجاد شده، افزود: منطقه عمارلو دارای معادن رو و زیرزمینی زیادی است به همین دلیل سال ها بعد از تعطیلی معدن سنگرود قرار شد در کنار یک معدن عظیم سنگ آهک یک کارخانه سیمان به نام سیمان فاراب ساخته شود اما متاسفانه با نفود برخی مسئولان و بدون کارشناسی کارخانه در یک مکان غیرمعدنی در یک نقطه دور در استان گیلان ساخته شد و هم اکنون این واحد در تامین مواد اولیه تولید دچار مشکلات فراوانی است.
این کارگر گفت: از آنجا که معدن سنگرود قطب صنعتی منطقه رودبار بود و با ظرفیت اشتغال ۳هزار و ۵۰۰ نفری در کل شهرستان و پنج منطقه ی آن، عمارلو، فاراب، نوده و خورگام، رحمت آباد و رستم آباد را پوشش می داد، از مسئولان درخواست داریم برای از سر گیری فعالیت این معدن و احیای آن، هر چه سریعتر چاره اندیشی کنند.
ثبت دیدگاه