به گزارش اخبارفلزات، بنابر اطلاعات به‌دست آمده از برخی منابع، شرکت خودروسازی رنو قصد دارد بلافاصله پس از لغو تحریم‌ها و با استفاده از خلأ حضور شرکت پژو در ایران، به بازار داخلی بازگردد و فعالیتی جدید و البته متفاوت از گذشته را در خودروسازی کشور پیگیری نماید. بر این اساس با توجه به ادغام سال گذشته پژو سیتروئن با فیات کرایسلر و تولد برند استلانتیس، شرکت پژو در حال حاضر امکان حضور در ایران را ندارد. از همین رو با قوت‌گرفتن حذف پژو از بازار داخلی (حتی اگر موقتی باشد)، فرصتی طلایی پیش روی شرکت رنو برای پیشبرد اهداف خود در ایران وجود دارد. به نظر می‌رسد به واسطه اهمیت زمان نزد این خودروساز مطرح فرانسوی، این شرکت بابت بازگشت خود به بازار ایران، برنامه‌ریزی‌های لازم را صورت داده است.
همزمان با زمزمه بازگشت رنو به ایران، برخی فعالان صنعت خودرو از جمله قطعه‌سازان، ضمن تایید احتمال بازگشت این شرکت به بازار داخلی، اذعان می‌کنند که این خودروساز فرانسوی در طول سه سال گذشته، همواره در انتظار لغو تحریم‌ها برای ورود به ایران بوده است. این موضوع به گونه‌ای مخابره می‌شود که گویا متولیان شرکت رنو، چندان با به کارگیری واژه بازگشت برای فعالیت در بازار ایران موافق نیستند؛ چراکه آن‌ها معتقدند که نه تنها به‌طور کامل از ایران نرفته‌اند بلکه به ناچار فعالیت‌های صنعتی خود را تعلیق کرده‌اند و هم‌اکنون نیز با به گوش رسیدن طبل توافقات برجام، در پی احیای خود در بازار کشور هستند. حتی گفته می‌شود که شرکت مشترک ایرانی‌ها و رنو (رنوپارس) نیز در دوران تحریم پابرجا بوده و منحل نشده است.
هرچه هست اما رنو برای حضور دوباره در ایران پس از لغو تحریم‌ها، برنامه‌های جدیدی دارد که به گفته منابع آگاه، محور آن بر پایه فعالیت مستقل استوار است. رنو این بار نمی‌خواهد خود را محدود به مشارکت با ایران‌خودرو و سایپا کند، بلکه قصد دارد با تاسیس یا خرید یک کارخانه در ایران، فعالیت مستقل خود را ادامه دهد. آن‌ها در قرارداد قبلی با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (که البته ناکام ماند)، قصد داشتند سایت بن‌رو (متعلق به سایپا) را خریداری و برای تولید محصولات خود تجهیز نمایند اما در نهایت موفق به این کار نشدند. البته آن‌ها چالشی بابت ساخت کارخانه در ایران نمی‌بینند، به نحوی که اگر مجوزهای لازم صادر شود، رنو برای احداث کارخانه‌ای مستقل در کشور، تمایل نشان داده است.
از طرفی، شرکت رنو در کنار فعالیت مستقل، مشکلی بابت همکاری مشترک با خودروسازان ایرانی ندارد، منتها به نظر می‌رسد که این نوع مشارکت در حد و حدود مونتاژکاری باقی بماند؛ به طوری که خودروساز فرانسوی در کنار این فعالیت مشارکت‌محور، کارخانه مخصوص خود را تاسیس نماید.
یکی از برنامه‌های جدید رنو برای بازگشت دوباره به بازار ایران، تمرکززدایی از تولید محصولات سواری و به دنبال آن، تولید و مونتاژ مجموعه‌ای از انواع خودرو است. همچنین صادرات یکی از محورهای اصلی فعالیت جدید رنو در ایران خواهد بود؛ به‌نحوی که این شرکت قصد دارد بخشی از خودروهای تولیدی در کشور را روانه بازارهای خارجی نماید. علاوه بر این، گویا رنو دیگر اعتقادی به ادامه تولید تندر-۹۰ و ساندرو در مدل‌های فعلی در ایران، ندارد و می‌خواهد نوع جدیدی از این مدل ساخته شود.
با توجه به برنامه‌هایی که رنو دارد، به نظر می‌رسد این شرکت قصد دارد نسخه جهانی خود را برای ایران نیز رونمایی کند. به این مفهوم که این خودروساز فرانسوی در همه پلنت‌های خارجی خود یک الگو را پیش برده و آن هم تکیه بر فعالیت مستقل است؛ به نحوی که در کشورهایی مانند رومانی، روسیه و ترکیه، کارخانه و خطوط تولید متعلق به خود را دارد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، اگر سیاست‌ها و قوانین داخلی اجازه پیادهسازی برنامه رنو را در کشور بدهد، طی ۱۰ سال آینده خودروسازان دیگری نیز با مدل این شرکت راهی کشور خواهند شد که نتیجه آن، تبدیل خودروسازی ایران به صنعتی صادرات‌محور خواهد بود.
رنو چرا رفت؟
رنو در سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۷) و پس از آنکه آمریکا از توافق هسته‌ای و برجام خارج و خودروسازی ایران را تحریم کرد، مجبور به رفتن شد؛ آن‌هم در حالی‌که قصد سرمایه‌گذاری مستقیم و فعالیت مستقل را در کشور داشت. رنویی‌ها در دوران پسابرجام دیرتر از پژو به ایران برگشتند و از همان ابتدا اعلام کردند که قصد دارند حضوری متفاوت از گذشته در صنعت و بازار خودروی کشور داشته باشند. با این حال، مجموعه حواشی، مانع‌تراشی و سنگ‌اندازی‌های داخلی اجازه نداد رنو کار خود را در ایران آغاز کند. با فرا رسیدن فصل تحریم‌ها، خودروساز فرانسوی به علت نبود انگیزه کافی برای ادامه فعالیت در ایران، راهی جز رفتن نداشت و به یکباره از بازار داخلی ناپدید شد. شواهد و قرائن نشان می‌دهد که این شرکت بزرگ خودروسازی در جهان قصد داشت مدلی از خودروسازی را در ایران پیادهسازی کند که عملا در نوع خود منحصربه‌فرد بود. این در حالی بود که برای اولین‌بار در تاریخ داخلی صنعت خودروسازی، یک شرکت خارجی قصد داشت تا با سرمایه‌گذاری مستقیم، فعالیتی مستقل را برای توسعه این صنعت، پایه‌گذاری کند.
در واقع، فعالیت مستقل رنو می‌توانست ضمن پایه‌گذاری رقابتی واقعی در بازار خودروی ایران، دو غول خودروسازی داخلی شامل ایران‌خودرو و سایپا را برای نخستین‌بار در مسیر رقابت با یک رقیب خارجی معتبر قرار دهد. با این حال و طبق معمول، حاشیه‌سازی‌ها، عدم پشتیبانی دولت-حاکمیت و مانع تراشی‌های متعدد در این زمینه، اجازه تحقق این برنامه توسعه‌ای داده نشد.
شرکت رنو ابتدا در فصل تابستان چهار سال پیش، قرارداد همکاری مشترک خود را با سازمان گسترش و نوسازی به امضا رساند؛ به طوری که قرار شد در اوایل سال ۲۰۱۸ میلادی، طرفین قرارداد وارد فاز اجرایی و تولید شوند. بر این اساس، رنو و ایدرو یکسری تعهدات را پذیرا شدند که یکی از مهم‌ترین آن‌ها، تامین یک سایت تولیدی در ایران برای آغاز به‌کار خودروساز فرانسوی بود. با این حال قرار بود سایت بن‌رو (واقع در شهرستان ساوه و متعلق به سایپا) در اختیار شرکت رنو قرار گیرد تا آن‌ها نسبت به تجهیز آن اقدام و تولید محصولات جدید خود را کلید بزنند.
بنا به گفته مسئولان ایدرو، سایت بن‌رو باید در عوض بدهی سایپا (به سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران) و به عنوان آورده این سازمان در قرارداد رنو، در اختیار خودروساز فرانسوی گذاشته می‌شد. این در حالی بود که مسئولان سایپا از همان ابتدا مخالفت خود را با این ماجرا اعلام و اولین مانع بزرگ بر سر راه اجرایی شدن قرارداد رنو گذاشته شد. هرچند بعدها مدیران ایدرو ضمن اعلام خبر قطعی شدن واگذاری بن‌رو به رنو، پرونده این چالش را مختومه اعلام کردند. گذشت زمان نشان داد زور خودروسازان داخلی بیش از این‌ها است. در نهایت نیز طرف‌های داخلی آن‌قدر مانع ایجاد کرده و ماجرا را کش دادند تا نهایتا آمریکایی‌ها از برجام خارج و دست و پای رنویی‌ها برای حضوری جدید و متفاوت در خودروسازی ایران سست شد. هرچند کارلوس گوسن مدیرعامل وقت رنو پس از خروج آمریکا از برجام تاکید کرد که این شرکت همچنان در ایران می‌ماند، اما با آغاز تحریم‌ها نظر مدیران این شرکت تغییر کرد و مجبور به رفتن یا به قول آن‌ها تعلیق فعالیت‌ها در ایران شدند.
شانس دوباره
با توجه به برنامه بازگشت رنو به ایران پس از لغو تحریم‌ها، حال این پرسش پیش می‌آید که آیا این بار هم فرصت طلایی سرمایه‌گذاری مستقیم و حضور مستقل خارجی‌ها در صنعت و بازار خودرو کشور از دست خواهد رفت؟ بسیاری از کارشناسان و فعالان صنعت خودرو معتقدند اگر رنو در دوران پسابرجام فعالیت مستقل خود را آغاز می‌کرد، تحریم نمی‌توانست این خودروساز را به طور کامل از ایران دور کند؛ زیرا شرکت رنو بابت حفظ سرمایه و کسب‌وکار خود، انگیزه ماندن داشتند. حال که رنو قصد بازگشت دارد و باز هم به دنبال فعالیت مستقل است، کارشناسان و فعالان عرصه خودرو هشدار می‌دهند که نباید اجازه داد این فرصت طلایی بار دیگر و در نتیجه حواشی و مانع‌تراشی‌ها از دست برود که اگر برود، شاید حداقل تا سال‌ها هیچ خودروساز خارجی معتبری به فکر سرمایه‌گذاری در ایران نیفتد؛ چراکه همین حالا نیز خیلی‌ها گزینه حضور توأم با سرمایه را در صنعت خودرو کشور، کنار گذاشته‌اند.
تردیدی نیست که در عقد قرارداد جدید با شرکت خودروسازی رنو، باید امتیازاتی از این شرکت گرفت، اما امتیاز گرفتن، نیاز امتیاز دادن هم دارد و نمی‌توان از این خودروساز و امثال آن انتظار داشت منافع خود را به طور کامل زیر پا بگذارند. به نظر می‌رسد در کنار حواشی و سنگ‌اندازی خودروسازان بزرگ کشور که حضور مستقل رنو را در پسابرجام ناکام گذاشت، مشکل و چالش اصلی در قراردادهای خارجی، سیاست‌ها و قوانین دست و پا گیر داخلی است که اگر حل نشود، نه تنها شرکت رنو بلکه هیچ خودروساز خارجی دیگری هم نمی‌تواند فعالیتی مستقل در کشور داشته باشد.
شواهد و قرائن نشان می‌دهد که شرکت رنو به طور جدی قصد بازگشت دارد و این بار با انگیزه‌ای بیشتر که ناشی از نبود پژو و با برنامه‌ای گسترده‌تر است. لازم به توضیح است که اگر تجربه فعالیت مستقل در ایران برای شرکت رنو موفقیت‌آمیز باشد، خودروسازان دیگری نیز راهی کشور می‌شوند و در نتیجه می‌توان امیدوار بود صنعت خودرو در دهه آینده، شکل و شمایلی جهانی به خود بگیرد و از انحصار و انزوا خارج شود.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه