طرح جامع فولاد کشور با ۲ ابهام

به گزارش اخبارفلزات، مهدی کرباسیان اظهار داشت: طبق بررسی‌ها از سال ۱۳۹۳ به بعد، شرکت‌های عمومی، خصوصی و دولت با فعال کردن طرح‌های نیمه‌تمام باعث شدند که عملی شدن این طرح واقعی شود.
وی افزود: از سال ۱۳۹۲ ظرفیت تولید ۲۲ میلیون تن بود و در سال ۱۳۹۹ این ظرفیت به ۳۵ میلیون تن خواهد رسید که در سال ۱۴۰۴ نیز اگر سرمایه‌گذاری‌ها به انجام برسد و طرح‌ها کامل شود، زنجیره تولید فولاد برای ظرفیت ۵۵ میلیون تن عملی می‌شود.
رییس اسبق سازمان ایمیدرو گفت: طرح جامع فولاد با دو ابهام مواجه است. اولین ابهام به مصرف داخلی فولاد بازمی‌گردد. این مصرف در بافت فرسوده شهرها و روستاها ۲۲۰ کیلو سرانه است که می‌توان آن را به ۳۰۰ کیلو سرانه رساند. اگر برنامه درستی در این حوزه تعبیه شود، افزایش مصرف سرانه دور از دسترس نخواهد بود.
کرباسیان تاکید کرد: صادرات فولاد باید به بالای ۱۴ میلیون تن برسد و حل این چالش قابلیت عملیاتی دارد. بنابراین باید دست‌ صادر‌کننده‌ها و بخش خصوصی باز باشد و دولت از دخالت و سیاست‌های دستوری در این حوزه دوری کند.
وی ادامه داد: در سال ۱۳۹۶ حدود ۹ میلیون تن صادرات زنجیره فولاد انجام شده است که این ظرفیت نشان می‌دهد اعداد درنظر گرفته ‌شده به هیچ‌ عنوان رویایی نیست بلکه تنها باید تدبیر و حمایت از آن صورت بگیرد. در این میان برخی تحلیلگران از تحریم‌ها و موانع ایجاد‌ شده برای نرسیدن به اهداف در نظر گرفته‌شده در طرح جامع فولاد می‌گویند، اما باید این موضوع را درنظر داشت در کشوری که سنگ‌آهن و گاز به اندازه کافی وجود دارد و در جغرافیایی قرار گرفته که میزان مصرف فولاد در آن بالاست، می‌توان انتظار رونق این صنعت را داشت.
رییس اسبق سازمان ایمیدرو عنوان کرد: در طرح جامع فولاد، مهم شاکله برنامه‌ نوشته شده است؛ اما باید اذعان کرد که تحریم‌ها شرایط را سخت‌ کرده و به برنامه‌های توسعه‌ای کشور ضربه سنگینی وارد آورده است که البته این صدمه تنها منحصر به حوزه فولاد نیست بلکه همه بنیان‌ها را هدف قرار داده و می‌دهد.
کرباسیان گفت: در این شرایط برای گذر از تحریم‌‌ها باید برنامه‌ریزی دقیقی از سوی سیاست‌گذاران در نظر گرفته شود. سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، صالح‌ترین واحد برای برنامه‌ریزی صنعت فولاد است. اگر میزان دخالت وزارت صمت و تصمیمات متعدد آن آگاهانه‌تر باشد، وضعیت بهتر می‌شود. بنابراین دولت باید از بوروکراسی‌های غیرضروری کاسته و این حوزه را رها کند.
وی توضیح داد: دولت باید دخالت‌ها را کمتر کند و به جای مداخله‌گری، تسهیل‌گر باشد و ساختارها را اصلاح کند. اگر خصولتی‌ها را خصوصی تلقی نکنیم، بخش خصوصی ما در این حوزه نقش پررنگی ندارد.
رییس اسبق سازمان ایمیدرو اذعان داشت: با این حال صددرصد به آینده صنعت فولاد خوش‌بین هستم و معتقدم چالش‌های تحریم در همه دوران انقلاب اسلامی وجود داشته اما همواره ظرفیت جهش وجود دارد؛ ولی باید به کمک و همکاری بین‌المللی توجه شود و برنامه‌های‌ بلندمدت را مورد توجه قرار داد. در این میان مسئولان دولت و قانون‌گذاران نیز با مردم روراست‌‌تر باشند و شفاف عمل کنند. در این شرایط است که می‌توانیم از بحران‌ها و چالش‌های مختلف در صنایع از جمله صنعت فولاد رهایی یابیم.
کرباسیان اشاره داشت: در حوزه صنعت فولاد استنباط من این است که با تجهیز ریل و بنادر، این صنعت وارد مدار رشد می‌شود. برای تقویت صنعت فولاد نیاز به سرمایه‌گذاری و طرح‌ریزی ساختاری وجود دارد. البته قطعا در این حوزه چالش‌هایی وجود دارد. بنابراین اگر در کنار عدم دخالت دولت از بوروکراسی، مسائل تحریم کمتر و جذب سرمایه‌گذاری بهتر انجام شود، تولید ۵۵ میلیون تن فولاد تحقق خواهد یافت.
وی تاکید کرد: جذب سرمایه یکی از چالش‌های اصلی بخش فولاد محسوب می‌شود. برای تامین منابع مالی سه مسیر «جذب سرمایه از خارج، جذب سرمایه از داخل و افزایش سرمایه» وجود دارد که در حال حاضر در جذب سرمایه خارجی با چالش‌هایی مواجه هستیم.
رییس اسبق سازمان ایمیدرو اظهار کرد: به نظر می‌رسد تا زمان برگزاری همایش صنعت فولاد و سنگ آهن، روند جذب سرمایه خارجی تغییر نخواهد کرد. مسیر بعدی تامین منابع مالی از داخل است که از طریق بانک‌ها، بورس و صندوق توسعه ملی می‌تواند صورت گیرد. اما سومین روش به افزایش سرمایه بازمی‌گردد که متاسفانه در این بخش نیز با چالش مواجه هستیم.
کرباسیان در پایان خاطرنشان کرد: فولاد نقش اساسی در اقتصاد کشور دارد به همین دلیل باید راهکاری با کمک بخش خصوص در نظر بگیریم.