به گزارش اخبارفلزات، امیر صباغ مدیر اقتصادی و توسعه سرمایه‌گذاری ایمیدرو، اظهار داشت: اصول کار در صنعت فولاد دنیا این است که واحدها (بالادستی و پایین دستی) تجمیع شود تا در قالب یک زنجیره عمل کنند، اما در گذشته روش خصوصی‌سازی شرکت‌ها در کشور موجب شد تا این واحدها به صورت مستقل عمل کرده و شاهد گسست زنجیره باشیم.
وی افزود: این زنجیره که پیشتر از لحاظ سهامداری ذی‌نفع واحد داشت، به زنجیره ای متفاوت با سهامداران مختلف تبدیل شد و زمانی که وارد بورس شدند و سهامداران دیگر قابلیت مذاکره مشترک را نداشتند.
مدیر اقتصادی و توسعه سرمایه‌گذاری ایمیدرو با بیان اینکه تنها ۶۶ درصد ظرفیت ایجاد شده فولاد کشور در حال تولید است، گفت: یکی از دلایل این امر به مدل خصوصی‌سازی مرتبط می‌شود.
صباغ بیان کرد: به طور حتم سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد باید به گونه‌ای باشد که به سمت تاسیس هلدینگ‌های بزرگ در زنجیره فولاد حرکت کنیم. لذا تاسیس چند هلدینگ بزرگ موجب تجمیع واحدها می‌شود که بخشی از آن در قالب طرحی کلان (نقشه راه) در حال تدوین بوده و این استراتژی در آن دیده شده است.
سیاست صدور مجوز
مدیر اقتصادی و توسعه سرمایه‌گذاری ایمیدرو اعلام کرد: از سوی دیگر بخشی از سیاست‌گذاری‌ها باید در صدور مجوزها اعمال شود، به طوری که مجوزهای توسعه‌ای باید در جهت تکمیل زنجیره ارزش این هلدینگ‌ها باشد و نقاط خالی را هدف‌گیری کند.
صباغ در پایان خاطرنشان کرد: پیش از این مقرر شد قبل از اینکه سیاست خصوصی‌سازی مطرح شود؛ زنجیره فولاد ایران دارای ذی‌نفع واحد باشد. در این راستا طرح جامع فولاد سال ۸۲ تدوین و یک نقشه‌راه ۲۰ سال بود. در این نقشه مشخص شد که هر واحد فولادی در کجا جانمایی و توسعه یابد و همچنین خوراک آن تعیین و به کدام صنایع اختصاص پیدا کند.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه