تقاضای جهانی سنگ‌آهن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بازار سنگ‌آهن طی دو سال گذشته شامل تحولات مهمی شده است که بررسی آن‌ها در تحلیل قیمت این محصول می‌تواند راهگشا باشد. اولین موضوع شیوع ویروس کرونا و در نتیجه افت تمامی فعالیت‌های اقتصادی از جمله تولید معادن سنگ‌آهن، زغال‌سنگ و قراضه فولاد است. پس از همه گیری ویروس کرونا، دولت‌ها برای جلوگیری از رکود اقتصادی، اقدام به اتخاذ سیاست‌های پولی انبساطی کردند که در نتیجه آن نرخ‌های بهره کاهش یافت. پس از آن چین به عنوان اولین کشور توانست با موفقیت از بحران همه گیر کرونا عبور کرده و به منظور مقابله با رکود اقتصادی پیش آمده افزایش سرمایه‌گذاری در حوزه مسکن و زیرساخت را در دستور کار خود قرار داد. در نتیجه همین اقدام تقاضا برای مصرف کامودیتی‌های چین افزایش یافت.
واردات سنگ‌آهن چین به عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سنگ‌آهن در جهان طی ماه می میلادی حدود ۹۰ میلیون تن بوده است که رشد سالانه ۳.۱ درصد را به ثبت رساند. همچنین صحبت‌هایی نیز از استفاده زغال‌سنگ به جای برق برای مزارع بیت‌کوین به گوش می‌رسد که در صورت تحقق می‌تواند تقاضای سنگینی را بر بازار وارد کند. علاوه بر این سیاست‌های انبساطی پولی و همچنین کنترل پاندمی کرونا باعث شد تا قیمت سنگ‌آهن در یکسال گذشته حدود ۲۰۰ درصد رشد داشته باشد. عملکرد تولید فولاد چین طی سال گذشته یک میلیارد تن بوده و این کشور در سال ۲۰۲۰، ۱.۱۷ میلیارد تن نیز سنگ‌آهن وارد کرده است.
به این ترتیب روند افزایش تقاضا و قیمت سنگ‌آهن همچنان افزایشی خواهد بود؟
در کوتاه مدت پاسخ مثبت خواهد بود، اما انتظارها بر آن است که واردات چین تا سال ۲۰۳۰ به نصف مقدار فعلی کاهش یابد. دلیل اصلی این کاهش تقاضا، افزایش شارژ قراضه از ۱۵ درصد فعلی به ۳۰ درصد تا سال ۲۰۲۵ است که این امر به معنای مصرف ۳۳۰ میلیون تن قراضه و کاهش ۴۸۰ میلیون تن واردات سنگ‌آهن در سال است. همچنین پیش‌بینی می‌شود کاهش واردات سنگ‌آهن از سوی چین تا سال ۲۰۳۰ به رقم ۶۰۰ میلیون تن خواهد رسید که باعث خودکفایی بیشتر و کاهش وابستگی چین به واردات سنگ‌آهن می‌شود. در مجموع براساس پیش‌بینی‌های انجام شده در کوتاه مدت تقاضای سنگ‌آهن افزایش خواهد یافت، اما در بلندمدت خیر.
در خصوص وضعیت عرضه جهانی سنگ‌آهن توضیح دهید؟
در سمت عرضه، شرکت واله برزیل به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده سنگ‌آهن دنیا، معدن مارایانا را به دلیل ترس از شکست سد باطله، از مدار خارج کرده است که باعث کاهش عرضه این محصول به میزان ۴۰.۵ هزار تن در روز شده است. همچنین این کشور دستور توقف حمل ریلی و فعالیت دو معدن دیگر سنگ‌آهن را به همین دلیل صادر کرد. بنابراین در مجموعه به نظر می‌رسد قیمت سنگ‌آهن با توجه به کاهش عرضه معادن مهم و افزایش تقاضا در کشور چین، همچنان روند افزایشی خود را در ماه‌های آینده دنبال کند که این اتفاق زنجیره پایین‌دست یعنی فولاد را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
ارزیابی شما از بازار داخلی محصولات مختلف زنجیره تولید چگونه است؟
طی ماه‌های گذشته، نسبت قیمت سنگ‌آهن به شمش از ۲۶ درصد به ۳۱ درصد، نسبت قیمت کنسانتره سنگ‌آهن به شمش از ۳۱ درصد به ۳۶ درصد و نسبت قیمت گندله سنگ‌آهن به شمش از ۳۶ درصد به ۴۵ درصد رسیده است. این در حالیست که در داخل، نسبت قیمت گندله سنگ‌آهن به شمش حدود ۲۸ درصد برآورد شد. قیمت‌گذاری دستوری علاوه بر اینکه برنده‌ها و بازنده‌ها را در بازار تعیین می‌کند، با تغییر قیمت‌های نسبی باعث عدم تخصیص بهینه منابع نیز خواهد شد و قیمت‌هایِ دست‌کاری شده، سیگنال‌های اشتباه به فعالان بازار می‌دهند. به عنوان مثال برخی شرکت‌های فعال در حوزه سنگ‌آهن کشور برای به‌دست آوردن حاشیه سود بیشتر، به جای توسعه افقی، به توسعه عمودی روی آورده‌اند که این اتفاق ممکن است در آینده باعث کمبود مواد اولیه برای فولادسازهای کشور شود.
به‌نظر شما برداشته شدن احتمالی تحریم‌ها چه اثری بر قیمت سنگ‌آهن خواهد داشت؟
همان طور که می‌دانید با خروج آمریکا از برجام، بیشترین تحریم‌ها بر صنایع نفت، پتروشیمی و فلزات اعمال شد. به دنبال این اتفاق شرکت‌های فلزی با مشکلات متعددی برای صادرات و فروش خود مواجه شدند؛ به گونه‌ای که هم‌اکنون صادرات این صنعت به ۳۰ درصد صادرات پیش از تحریم‌ها رسیده است. اما این اتفاق اثری روی شرکت‌های تولیدکننده سنگ‌آهن ندارد؛ چراکه عملا تمامی محصولات تولید شده در کشور، مصرف می‌شوند و در حال حاضر، کشور با کمبود عرضه سنگ‌آهن مواجه است. در صورت برداشته شدن تحریم‌ها، تولیدکنندگان سنگ‌آهن به صورت بالقوه می‌توانند به علت اختلاف نرخ‌های داخلی و خارجی، با صادرات این محصول سودآوری خود را افزایش دهند، اما برای این امر محدودیت قانونی در داخل نیز وجود دارد و در صورت تداوم وضع فعلی، حتی با لغو تحریم‌ها نیز، تولیدکنندگان سنگ‌آهن، قادر به صادر کردن محصولات خود نخواهند بود. از طرف دیگر عده‌ای بر این باورند که در صورت دستیابی به توافق هسته‌ای، نرخ دلار کاهش چشم‌گیری را تجربه می‌کند. اما این امر دور از انتظار است.
لذا برآورد می‌شود حتی در صورت دستیابی به توافق، نرخ ارز به رقم حدود ۲۲ هزار تومان برسد. هم‌اکنون نرخ دلار نیما نیز در همین حدود است. بنابراین بعید می‌دانیم شرکت‌های تولیدکننده سنگ‌آهن، کاهش نرخی را از این منظر تجربه کنند. بنابر آنچه گفته شد، برداشته شدن تحریم‌ها در کوتاه مدت اثری بر شرکت‌های سنگ‌آهنی نخواهد داشت. اما از آنجایی که این شرکت‌ها طرح‌های توسعه بسیاری در دست دارند، به طور قطع این موضوع در واردات تکنولوژی اثرگذار خواهد بود و در بلندمدت این شرکت‌ها را متاثر می‌کند.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه