به گزارش «فلزات‌نیوز»، این توافق علی‌رغم درخواست‌های محافظه‌کاران برای توقف استخراج مواد معدنی از بستر دریا که به زعم آن‌ها از تهدیدات دریایی جلوگیری می‌کند، انجام شد.
بر اساس این گزارش، سازمان بین‌المللی بستر دریا یک نهاد بین دولتی است که وظیفه حفاظت از بستر دریا را به عهده دارد و کشورهای عضو آن در دهه گذشته تلاش کردند تا یک کد معدنی برای بهره‌برداری احتمالی نیکل، کبالت و مس در نواحی عمیق بستر دریا که خارج از حوزه‌های قضایی ملی هستند، استخراج کنند اما دستیابی به یک توافق تاکنون دست نیافتنی بوده است.
در تصمیم روز جمعه، شورای سازمان بین‌المللی بستر دریا که طی دو هفته گذشته مذاکراتی را در جامائیکا دنبال می‌کرد، اعلام کرد که در نظر دارد به تدوین مقررات با در نظر گرفتن تصویب آن‌ها در سی امین جلسه این سازمان در سال ۲۰۲۵ ادامه دهد.
خوان خوزه گونزالس میخارس، رئیس شورا در این خصوص بیان کرد: دستیابی به این مقررات تنها یک هدف شاخص است؛ نه یک ضرب الاجل.
از روز ۹ جولای و پس از پایان مهلت تعیین شده توسط ایالت کوچک نائورو در اقیانوس آرام در سال ۲۰۲۱، سازمان بین‌المللی بستر دریا موظف است در صورت درخواست دولت‌ها، مجوزهایی را برای عملیات معدنی ویرانگر بالقوه زیست‌محیطی در نظر بگیرد؛ البته این لزوما به معنای اعطای این مجوز نیست.
به نظر می‌رسد این فرایند فراتر از وضعیت موجود باشد؛ چراکه تاکنون تنها مجوز اکتشاف توسط این سازمان اعطا شده و بخش معدن قرار است در اعماق دریا به طور جدی شروع به کار کند اما فعالان اقیانوس همچنان نگران چراغ سبز احتمالی برای بهره‌برداری صنعتی از دریاهای آزاد هستند؛ در حالی که سازمان بین‌المللی بستر دریا هنوز بر روی روند بررسی درخواست‌های مجوز به توافق نرسیده است.
سوفیا تسنیکلی که از طرف ائتلاف حفاظت از دریاهای عمیق، صلح سبز و «WWF» در میان دیگر حامیان صحبت می‌کرد، عنوان کرد: این نقشه راه که پشت درهای بسته مذاکره شد، نگرانی‌ها و مخالفت‌های رو به رشد با استخراج معادن در اعماق دریا را منعکس نمی‌کند.
وی افزود: یک درخواست استخراج معدن می‌تواند در هر زمانی انجام شود اما برای بررسی آن به یک مهلت قانونی فوری نیاز است.
در همین راستا، مجمع سازمان بین‌المللی بستر دریا و ۱۶۷ کشور عضو آن برای اولین بار درباره مکث احتیاطی در استخراج معادن با حمایت حدود ۲۰ کشور از جمله فرانسه، شیلی و برزیل بحث خواهند کرد.
سازمان‌های غیردولتی و دانشمندان می‌گویند که استخراج معادن در اعماق دریا می‌تواند زیستگاه‌ها و گونه‌هایی را که ممکن است هنوز ناشناخته باشند اما به طور بالقوه برای اکوسیستم‌ها حیاتی هستند، نابود کند.
آن‌ها همچنین می‌گویند که این خطر باعث اختلال در ظرفیت اقیانوس برای جذب دی‌اکسید کربن ساطع شده از فعالیت‌های انسانی می‌شود و صدای آن در ارتباط گونه‌هایی مانند نهنگ‌ها اختلال ایجاد می‌کند.
ثبت دیدگاه